For every season there's an end playlist

 
          Παρακάτω μπορείτε να δείτε το playlist της τελευταίας εκπομπής Songs of love and hate στον Indieground online radio , για τη φετινή ραδιοφωνική σεζόν . Επιστροφή στις επάλξεις και τα μικρόφωνα το Σεπτέμβρη...



1. Jean Pierre Mirouze - Sexopolis
2. Ora - You
3. Sly and the Family Stone - Everybody is a star
4. Unknown Mortal Orchestra - So good at being in trouble
5. Jacco Gardner - Watching the moon
6. Pink Floyd - Lucifer Sam
7. The Rolling Stones - Paint it black
8. Εν Πλω - Φεύγεις ;
9. Goran Bregovic / Iggy Pop - In the death car
10. Bob Dylan -  I want you
11. Badly Drawn boy -  You were right
12. The Died Pretty - Everybody moves
13.  Mick Harvey - Out of time man
14. Black - Everything is coming up roses
15. Pet Shop Boys - Domino dancing
16. David Bowie - The secret life of Arabia
17. The Smiths - The draze train ( live)
18. U2 - Staring at the sun
19. R.E.M - Electrolite

Ένα τραγούδι για το καλοκαίρι

Mayakovsky - Past one o' clock

Past one o'clock. You must have gone to bed.

The Milky Way streams silver through the night.

I'm in no hurry ; with lightning telegrams

I have no cause to wake or trouble you

And , as they say , the incident is closed.

Love's boat has smashed against the daily grind.

Now you and I are quits . Why bother then

To balance mutual sorrows , pains , and hurts.

Behold what quiet settles on the world.

Night wraps the sky in tribute from the stars.

In hours like these , one rises to address

The ages , history , and all creation.

( The Bedbug and selected poetry , translated by Max Heyward and George Ravey . Meridian Books , New York . 1960) .

Το ποίημα βρέθηκε στα χαρτιά του Μαγιακόφσκι ,  μετά την αυτοκτονία του , στις 14 Απριλίου του 1930 . 

Ένα τραγούδι για το χειμώνα

 

                                                        

Η γλώσσα του λαού

 Υπάρχει πράγματι μια αναγνωρισμένη πολυσημία , μια επίσημη αιμορραγία του νοήματος. Το Πασόκ κάτι ξέρει όταν τη χρησιμοποιεί στις ανοικοινώσεις του , μόνο που οι διανoούμενοι τείνουν να την αναπαράγουν συστηματικά , είτε λογιοτατίζοντας είτε πιθηκίζοντας τους τεχνοκράτες. Απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο υψώνεται μία και μόνο δύναμη, πολλές φορές άναρθρη , ποτέ όμως συμβιβασμένη : κι αυτή είναι η γλώσσα του λαού , που δεν είναι ούτε δημοτική ούτε καθαρεύουσα. Όσοι την εγκαταλείπουν μιλάνες απλώς σαν νομάρχες , δημοσιογράφοι , συγγραφείς της μόδας , μεταφραστές του Λακάν και πάει λέγοντας. Όσοι προσπαθούν να την προσεγγίσουν ( ο δρόμος είναι δύσκολος) μεγαλουργούν και τότε έιναι που η σήμανση σκύβει  ταπεινά το κεφάλι στη σημασία. Απ΄το Σολωμό στον Σεφέρη και τον Λορεντζάτο , η ελληνική γλώσσα λάμπει γιατί μετουσιώνεται σ'ένα έργο . Το ίδιο όμως συμβαίνει και στην Ευδοκία , τη μεγάλη αυτή ταινία του Αλέξη Δαμιανού , όπως έχει συμβεί και σε μερικές " άναρθρες " κραυγές που εκτοξεύει στις ταινίες του ο Βέγγος. Άλλωστε , αν θυμάμαι καλά , η πρώτη επιταγή σύμφωνα με τον Σολωμό , είναι "υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού και , αν είσαι αρκετός , κυρίεψέ την" .

Χ.Βακαλόπουλος , περιοδικό Αντί , Τ.260 , 11-5-84

  " Ο Αισχύλος είναι συχνά απελπισμένος και μολαταύτα ακτινοβολεί και θερμαίνει . Στο κέντρο του σύμπαντός του δεν ίσταται η πενιχρή απουσία νοήματος αλλά το αίνιγμα , δηλαδή ένα νόημα που δύσκολα μπορεί νάπομαντευθεί διότι τυφλώνει. Και κατά τον ίδιο τρόπο μπορεί και για μας τους ανάξιους , όμως επίμονα πιστούς γιους της Ελλάδας , που επιζούν ακόμη σ΄αυτόν τον σπαρασσόμενο αιώνα , η πυρκαγιά της ιστορίας να είναι ανυπόφορη. Όμως εγκαρτερούν ,  διότι θέλουν να εννοήσουν. Καταμεσής του έργου μας , κι ας είναι αμαυρό , λάμπει ένας ανεξάντλητος ήλιος."    

Α.Καμύ
Από το βιβλίο " Ο Αλμπέρ Καμύ και η εποχή του " του Β.Χ Παλιγγίνη , εκδ. Οδός Πανός

                           
                                                                                                         
                                                            

Περί εμμονών

   
     Αθήνα. Κέντρο, όλοι σχεδόν οι δρόμοι. Ακαδημίας , Μπενάκη , Καλλιδρομίου. Αμέτρητες φορές τα πάνω - κάτω. Η Πατησίων , φυσικά . Η Κεφαλληνίας. Και η Κυκλάδων. Η Κυψέλη γενικώς. Τα Εξάρχεια , όλες τις ώρες και εποχές . Κυρίως μεσημέρι. Το Σέλας , το Cusco. Καφές γαλλικός με άρωμα φουντούκι ή φρέντο εσπρέσσο. Το υπόγειο δισκάδικο της Μασσαλίας με τις δυσεύρετες συλλογές της Creep Records. Το ελληνικό νιου-γουέηβ , ήχος άλλης , μυθικής πια εποχής. Τα ονόματα των συγκροτημάτων , ενδεικτικώς : Metro Decay , Art of Parties , South of no North . Συνακόλουθα , το υπόγειο στην Πλατέια Αμερικής και το σχετικό τυροπυτάδικο , Μηθύμνης και Πατησίων , μετά από το ξενύχτι. Το αναγνωστήριο στην Ιπποκράτους και οι προβολές στην Ιριδα. Ζαν Βιγκώ και Ταρκόφσκι . Πάρτυ στο μισοσκόταδο με " She's lost control again" . Κάποτε , η γωνία Πουλχερίας και Βουλγαροκτόνου . Οι παλιές , χειροκίνητες φωτογραφικές μηχανές . Πάντα ρωσσικής κατασκευής. Με χρώματα λίγο φλου . Η Ντισκολάτα των Στέρεο Νόβα. Τα σκούτερ πριν ξαναγίνουν μόδα. Τα κοντά μαλλιά στις γυναίκες. Οι Belle and Sebastian. Ο Θανάσης Μήνας στο μικρόφωνο τοu ροκ φμ . Το Closer στη Σίνα. Το Αλφαβίλ στη Μαυρομιχάλη . Τα παλιά τέυχη του Ποπ και Ροκ και της οδού Πανός. Το cheese cake και τα γλυκά , γενικώς . Οι βιντεοκασσέτες με στιγμιότυπα από Μουντιάλ και η φωνή του Αλέξανδρου Θεοφιλόπουλου . Τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο Λυκαβηττό . Τα γραμματόσημα . Εσύ...