Θ.Γκόρπας - Αναπόληση

                                     Θα καταργήσω τον ουρανό, θα καταργήσω τη γη
                                     και θα αφήσω μόνο ένα ουζερί
                                     για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό
                                     και εσύ να περνάς απέξω

                                      (Θ.Γκόρπας - "Τα ποιήματα", εκδ. Ποταμός)

Εncore

                               Έζησε ξανά
                                στις παρυφές των ειωθότων
                                είδε τη ζωή του σαν ταινία να περνάει
                                μια ξελογιάστρα νύχτα με πανσέληνο.
                                Ρώτησε τους ανθρώπους και αυτοί του απάντησαν τα ίδια
                                πώς γίνεται το στάρι ψωμί,
                                πώς γίνεται το μέλι,
                                πώς γίνεται να φεύγουμε
                                Ρώτησε τη θάλασσα
                                για πού φυσάει το αεράκι
                                ποιος είναι μέσα για συνεπιβάτης
                                τι έγιναν οι φίλοι.
                                Χαιρέτησε
                                κι απογειώθηκε
                                πάνω από την ιδρωμένη πόλη                            
 

Από τη συλλογή του Θωμά Χαραλαμπίδη με τίτλο "Μούργκα" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πανοπτικόν

Η πλημμύρα

Όταν έφυγε από το σπίτι άφησε το ψυγείο στο δρόμο. Θα πάρει ένα άλλο, είπα. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσε να πείσε τον εαυτό του πως είναι ερωτευμένος. Στα κάρβουνα που αγόρασε έχει πέσει νερό κι έτσι δεν πήρε τίποτα φωτιά. Ένα από εκείνα τα βράδια σε μια νεροποντή ο Κηφισός πλημμύρισε και τα νερά έφταναν μέχρι τον Άγιο Αντώνιο. Η πλημμύρα παρέσυρε το ψηγείο. Όταν βγήκε στον δρόμο, το νερό ήταν σαν την ψευδαίσθηση της αγάπης που είχε. Όλα ήταν μια βίαιη παρόρμηση που ερχόταν από μέσα του.

Κ Βήτα, από το βιβλίο- συλλογή "Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο", εκδ. Οξύ

Εικόνες μια άλλης Ευρώπης

  "Εικόνες μιας άλλης Ευρώπης" τιτλοφορείται  η έκθεση φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Πίττα που θα  φιλοξενείται μέχρι και τα τέλη Μαρτίου στο φουαγιέ του Ελληνογαλλικού Ινστιτούτου στη  Σίνα. Ενώ μου αρέσει πολύ η φωτογραφία μπορώ να πω ότι είχα πολύ καιρό να ενθουσιαστώ από τη "ματιά" ενός φωτογράφου, το οποίο είναι και η ουσία της τέχνης αυτής. Δηλαδή πέρα και πάνω από τα οποιαδήποτε τεχνικά μέσα, τα οποία είναι αναρίθμητα πλέον στην εποχή της ψηφιακής φωτογραφίας, αυτό που κάνει έναν φωτογράφο να ξεχωρίζει είναι η διεισδυτική ματιά του μέσα στην πραγματικότητα που εκείνη τη στιγμή αποτυπώνει και μετατρέπει σε αιωνιότητα. Ο Κωνσταντίνος Πίττας είχε την τύχη να ταξιδέψει για πολλά χρόνια στις χώρες της διαιρεμένης, επί 80s,  σε δύο στρατόπεδα Ευρώπης και να τραβήξει ένα πολύ μεγάλο αριθμό φιλμ που για πολλα χρόνια παρέμεναν ξεχασμένα στα συρτάρια του. Ένας πραγματικός θησαυρός, ένα ψηφιδωτό αναμνήσεων από την μία άκρη της Ευρώπης στην άλλη, με κυρίαρχο στοιχείο τον άνθρωπο και την καθημερινότητα των πόλεων που μέσα από το ασπρόμαυρο χαρτί φαίνεται πολλές φορές γκρίζα. Όπως και οι φωτογραφίες του από την πλατεία Συντάγματος και τη Βικτώρια που μας παρουσιάζουν μια Αθήνα τόσο οικεία αλλά και την ίδια στιγμή, τόσο μακρινή και διαφορετική. Ο Κ.Πίττας έχοντας σαν "όπλο" του μια μικρή "Minox" με σταθερό φακό, καλύπτει χιλιόμετρα και αποτυπώνει στιγμές με μια μοναδική ευαισθησία, εντάσσοντας τον ανθρώπινο παράγοντα στο πολλές φορές όχι και τόσο φιλόξενο αστικό περιβάλλον, ξεκαθαρίζοντας ο ίδιος ότι δεν ενδιαφέρεται τόσο για τα ωραία κάδρα, όσο για την αποτύπωση ενός (συν)αισθήματος.  Iδιαίτερη σημασία στο έργο του έχουν το Παρίσι, όπου και έζησε πολύ καιρό, οι χώρες του Ανατολικού Μπλοκ με το γνωστό πέπλο "μυθολογίας" που τις καλύπτει ακόμη και σήμερα και φυσικά, η γενέθλια πόλη, η Αθήνα.  H παρουσίαση επιλεγμένων φωτογραφιών εντάσσεται στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων της έκθεσης για τη δεκαετία του ΄80 στην Τεχνόπολη ενώ στο http://www.cpittas.com/ μπορείται να δείτε περισσότερα για τον φωτογράφο και το έργο του.